Jak rozmawiać z przedszkolakiem o śmierci? Trudne pytanie. Wśród nas dorosłych są tacy, którym temat ten grzęźnie w gardle i tłoczy na gorąco łzy do oczu. Co mają powiedzieć dzieci, dla których to zupełnie czarna magia. Jakich słów użyć, aby powiedzieć jak jest, żeby nie okłamać, nie minąć się z prawdą, a nie przestraszyć, nie sprowadzić do wyobraźni malucha długich bezsennych nocy z jeszcze dłuższymi cieniami napędzającymi strachy. Mówmy prawdę. Nie opowiadajmy zbyt wiele, a to co najważniejsze. Używajmy krótkich, jasnych zdań. To nie literacka fikcja. Skoro mówimy o kimś, znaczy to, że ta osoba była w życiu dziecka. Skoro była, to coś znaczyła. Wzbudzała w dziecku jakieś emocje. Śmierć tej osoby dziecko może przeżywać w różny sposób.  Bądźmy wsparciem i wskazówką. Maluszki do około 2 roku zupełnie mogą sobie nie zdawać sprawy z tego, co się stało. Dzieci starsze już widzą i czują czyjś brak. Nie mają poczucia czasu, w