na dys...dysleksja o wielu twarzach.


Czy wiecie jaki procent dzieci dotyka dysleksja?
Od 5 do 12 %. Czy do dużo, czy mało trudno powiedzieć. Jednak to, co najważniejsze to to, że za każdym „procentem” kryje się potencjalnie wiele niepowodzeń, które mogą jak kula śniegowa zmieść człowieka rozpoczynającego swoją przygodę z edukacją i pozostawić pod ciężarem nauki.
Czy „dys” to tylko problemy z nauką czytania i pisania?
Problemy z nauką czytania i pisanie to często wierzchołek góry lodowej. Znacie na pewno ten post
o pracy poszczególnych profesji (co widać na pierwszy rzut oka w pracy programisty – duże zarobki, czas wolny w pracy, karty benefitowe, strefa relaksu dla pracowników itd., a pod powierzchnią wody kryją się liczne kwestie będące minusami pracy). Taki rysunek może także świetnie pokazać nam, jak działa osoba z dysleksją – czytanie to nie tylko składanie liter w wyrazy, czy wyrazów w zdania,
to odnajdywanie w nich sensu, trafianie w rubryki podczas uzupełniania testu czy dokumentu, gubienie drogi, mylenie godzin (4 (czyli 16) a 14), mylenie lewej z prawą, gubienie własnych rzeczy i inne. Pojawia się także wiele innych trudności związanych z dniem codziennym, wypełnianiem poleceń, koncentracją, zapominaniem, zagubieniem w czasie i przestrzeni, na które w wieku przedszkolnym/wczesnoszkolnym (mówimy wtedy o ryzyku dysleksji), czy w wieku późniejszym, gdy mamy już pełną diagnozę, możemy mieć skuteczniejszy wpływ, niż w wieku późniejszym, gdy prowadzić mogą do nagromadzenia się niechęci do nauki, obniżenia samooceny, rezygnacji z wielu aktywności, czy nawet depresji.
Każdy z nas różni się nie tylko wyglądem, który jest także przejawem naszego kodu DNA, ale także upodobaniami, temperamentem, osobowością, postawą itd., dlatego też każda z osób z dysleksją może mieć trudności w innych sytuacjach życiowych. Pewne cechy mogą tuszować deficyty, zdolności mogą niwelować trudności w pewnych zakresach, ale także upór, czy systematyczność w poprawianiu swoich umiejętności mogą przyczynić się do zmiany ich wpływu, czy poziomu występowania. Dysleksja jak większość zaburzeń jest jak patchworkowa chusta składająca się z wielu elementów, przybierających postać niepowtarzalnej całości – danej osoby.
Dlatego dobierając sposób oddziaływań, część dla wszystkich osób z dysleksją będzie taka sama, a część indywidualnie dopasowana. Aby spodziewać się rezultatów, niemałego wysiłku, należy odpowiednio dobrać metody, formy pracy i działać systematycznie.
Jak ważna jest systematyczna praca (która także może przybierać formy zabawy!) nie trzeba nikogo przekonywać. Bywa potrzebne wsparcie w motywowaniu w kontynuowaniu działań, które nie przynoszą natychmiastowego efektu. Jednak warto! Codziennie małymi krokami udoskonalać swoje umiejętności!

Hanna Semkło

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Emocje jak sen.

Obraz
Pamiętasz każdy swój sen?  Czy wiesz, że śnisz co noc? Faktycznie jest tak, że sen, w tej najbardziej interesującej fazie REM, przychodzi wcale nie na tak długo. Fazy snu przechodzą falami jedna po drugiej. Więc śpimy całą noc, a nasz mózg odpoczywa najbardziej tylko przez określony czas. Z emocjami może być bardzo podobnie , oczywiście nie tak samo, ale bardzo podobnie... Jeśli skupimy się na innych rzeczach, nie odnotujemy tego, co czujemy. Jak niewyspani szukając włącznika do ekspresu, aby wypić poranną kawę, idziemy do kuchni i po drodze zapominamy o tym, że przed chwilą byliśmy w zupełnie innym świecie.  A chodzi właśnie o to, by nie być półprzytomnym, a myśleć jasno  i dostrzegać, co dzieje się wokół, ale także wewnątrz nas. Może być też tak - cały dzień czekamy na jakieś wielkie radosne momenty,  a tak naprawdę odczuwamy wiele ciekawych, ważnych emocji poza radością, miłością i szczęściem. Nie musimy nazywać ich - dobre i złe. Wszystkie są ważne. Przychodzą z jaki
Czytaj więcej

Samoregulacja – z czym to się je?

Obraz
Kompetencje emocjonalne są bardzo ważne w życiu, nie tylko w społeczeństwie, ale w życiu z samym sobą. Może je porównać do uprawy roślin. Jeśli pozostawimy kwiat samemu sobie, to pewnie będzie on rósł, ale dziko i nie tak bujnie, jak mógłby, gdybyśmy włożyli serce w jego pielęgnację. Podlewając naszą roślinkę, obserwując czy nie pasożytują na niej szkodniki, czy ma wystarczająco dużą doniczkę, aby korzenie mogły się prawidłowo rozwinąć dbamy o to, aby wykorzystała swój potencjał rozwojowy.   Dokładnie tak samo jest z kompetencjami społecznymi. Każdy z nas ma potencjał swojego rozwoju, inaczej niż przy roślinach jest on raczej dla nas po trosze tajemnicą. Dlatego właśnie ważne jest, aby dokładnie pielęgnować nasze wnętrze i umiejętności, abyśmy wolni od pasożytniczych myśli czy zachowań mogli wzrastać. W zeszłym tygodniu pisałam o samoświadomości. Jest to pierwszy poziom, wstęp do dzisiejszego tematu, czyli SAMOREGULACJI. W ogólnym ujęciu termin ten określa panowanie nad
Czytaj więcej

Emocje rozwijają się razem z dziećmi.

Obraz
Emocje rozwijają się razem z dziećmi. Od urodzenia rośniemy, ale też wzrastamy. Postępy widać we wszystkich sferach – społecznej – gdy dziecko zaczyna dostrzegać inne osoby, rozróżniać je, przechodzić fazy fascynacji, strachu, niezależności, buntu, poznawczej – gdy rozwój motoryczny pozwala na poznawanie coraz odleglejszych zakamarków, chodzenie, bieganie, rozwój zmysłów, ich integracja, tempo przetwarzania i umiejętność zapamiętywania oraz przyswajania nowych umiejętności. Wszystkiemu temu towarzyszą emocje! One są wszędzie! Kiedyś wnioski z badań mówiły, że dzieci własnych emocji nie mają, jednak już od 40 lat jednak wiemy, że od narodzin dzieci czują i wyrażają podstawowe emocje, jak zaciekawienie, radość, wstręt, niepokój. Pytaniem pozostaje jak szybko my dorośli nauczymy się te emocje odczytywać, uczyć dzieci samoświadomości, wspierać w samoregulacji i samokontroli (patrz „Self – Reg” S.Shankera).  Jak to robić? O tym w innym artykule i przy innej okazji. Aby do
Czytaj więcej