Integracji pierwsze kroki


Integracji pierwsze kroki

Coraz większa liczba dzieci w wieku przedszkolnym otaczana jest edukacją przedszkolną prowadzoną w przedszkolach publicznych, niepublicznych, czy innych formach wychowania przedszkolnego. Ilość przedszkoli specjalnych zmniejsza się systematycznie. Jednak liczba dzieci obejmowanych kształceniem specjalnym, na podstawie diagnozy i orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wzrasta z 5768 w roku szkolnym 1990/1991 do 14689 w roku szkolnym 2014/2015 (GUS, 2015). Naturalną koleją rzeczy jest coraz powszechniejsze przebywanie dzieci pełnosprawnych, powszechnie nazywanych także zdrowymi, z dziećmi z niepełnosprawnościami. System edukacji w Polsce zmienia się systematycznie. W związku z tym do utworzenia klasy integracyjnej wystarczy włączenia do grupy jednego dziecka z niepełnosprawnością. Jednak w okresie edukacji przedszkolnej dziecko często po raz pierwszy ma kontakt z rówieśnikami, pozostaje bez opieki osób dla niego najbliższych, wychodzi poza znaną sobie strefę relacji, komfortu i poczucia bezpieczeństwa. Jest to często czas stawiania pierwszych diagnoz, otrzymania przez rodziców informacji, że dziecko nie rozwija się adekwatnie do swojego wieku. W Polsce, podobnie jak na całym świecie notowany jest systematyczny wzrost osób niepełnosprawnych (Bartnikowska i inni, 2008; Tomaszewski, 2007). Można więc spodziewać się, iż proces integracji osób pełno i niepełnoprawnych będzie w najbliższych latach jednym z istotniejszych problemów społecznych, zarówno w zakresie edukacji przedszkolnej, szkolnej, jak i późniejszych etapach życia przez pracę zawodową, czy życie rodzinne. Pomimo, iż badania CBOS (2007) mówią o chęci Polaków do niesienia pomocy osobom z niepełnosprawnością (65%), to większość uważa głównie pomoc i opieka nad tą osobą powinna pełnić rodzina (94%). Deklarowana chęć pomocy jest uzależniana od rodzaju niepełnosprawności. W treści raportu z badania przeczytać możemy o tym, że Polacy zmieniają postawy i poglądy na temat kwestii związanych z osobami z niepełnosprawnościami prawdopodobnie przez powszechność kampanii społecznych.

fragment pracy podyplomowej.
Hanna Semkło

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Emocje jak sen.

Obraz
Pamiętasz każdy swój sen?  Czy wiesz, że śnisz co noc? Faktycznie jest tak, że sen, w tej najbardziej interesującej fazie REM, przychodzi wcale nie na tak długo. Fazy snu przechodzą falami jedna po drugiej. Więc śpimy całą noc, a nasz mózg odpoczywa najbardziej tylko przez określony czas. Z emocjami może być bardzo podobnie , oczywiście nie tak samo, ale bardzo podobnie... Jeśli skupimy się na innych rzeczach, nie odnotujemy tego, co czujemy. Jak niewyspani szukając włącznika do ekspresu, aby wypić poranną kawę, idziemy do kuchni i po drodze zapominamy o tym, że przed chwilą byliśmy w zupełnie innym świecie.  A chodzi właśnie o to, by nie być półprzytomnym, a myśleć jasno  i dostrzegać, co dzieje się wokół, ale także wewnątrz nas. Może być też tak - cały dzień czekamy na jakieś wielkie radosne momenty,  a tak naprawdę odczuwamy wiele ciekawych, ważnych emocji poza radością, miłością i szczęściem. Nie musimy nazywać ich - dobre i złe. Wszystkie są ważne. Przychodzą z jaki
Czytaj więcej

Samoregulacja – z czym to się je?

Obraz
Kompetencje emocjonalne są bardzo ważne w życiu, nie tylko w społeczeństwie, ale w życiu z samym sobą. Może je porównać do uprawy roślin. Jeśli pozostawimy kwiat samemu sobie, to pewnie będzie on rósł, ale dziko i nie tak bujnie, jak mógłby, gdybyśmy włożyli serce w jego pielęgnację. Podlewając naszą roślinkę, obserwując czy nie pasożytują na niej szkodniki, czy ma wystarczająco dużą doniczkę, aby korzenie mogły się prawidłowo rozwinąć dbamy o to, aby wykorzystała swój potencjał rozwojowy.   Dokładnie tak samo jest z kompetencjami społecznymi. Każdy z nas ma potencjał swojego rozwoju, inaczej niż przy roślinach jest on raczej dla nas po trosze tajemnicą. Dlatego właśnie ważne jest, aby dokładnie pielęgnować nasze wnętrze i umiejętności, abyśmy wolni od pasożytniczych myśli czy zachowań mogli wzrastać. W zeszłym tygodniu pisałam o samoświadomości. Jest to pierwszy poziom, wstęp do dzisiejszego tematu, czyli SAMOREGULACJI. W ogólnym ujęciu termin ten określa panowanie nad
Czytaj więcej

Emocje rozwijają się razem z dziećmi.

Obraz
Emocje rozwijają się razem z dziećmi. Od urodzenia rośniemy, ale też wzrastamy. Postępy widać we wszystkich sferach – społecznej – gdy dziecko zaczyna dostrzegać inne osoby, rozróżniać je, przechodzić fazy fascynacji, strachu, niezależności, buntu, poznawczej – gdy rozwój motoryczny pozwala na poznawanie coraz odleglejszych zakamarków, chodzenie, bieganie, rozwój zmysłów, ich integracja, tempo przetwarzania i umiejętność zapamiętywania oraz przyswajania nowych umiejętności. Wszystkiemu temu towarzyszą emocje! One są wszędzie! Kiedyś wnioski z badań mówiły, że dzieci własnych emocji nie mają, jednak już od 40 lat jednak wiemy, że od narodzin dzieci czują i wyrażają podstawowe emocje, jak zaciekawienie, radość, wstręt, niepokój. Pytaniem pozostaje jak szybko my dorośli nauczymy się te emocje odczytywać, uczyć dzieci samoświadomości, wspierać w samoregulacji i samokontroli (patrz „Self – Reg” S.Shankera).  Jak to robić? O tym w innym artykule i przy innej okazji. Aby do
Czytaj więcej